حبل المتين

یا رسول الله

شده دم به دم این نگرانیم که مدینه ندیده بمیرم

به هوای آن همه آرزو نشود که بهانه نگیرم

ای مدینه شهر روضه و گریه ی بی صدا

ای مدینه ای سرزمین غریب رسول خدا

به خدا که تحمل غربتت برده تحمل تمام آدم و عالم

بنشیند اگر دل خون من به مقابل گنبد خضراء

به تصلی داغ پیمبر جان فدا کنم از غم زهرا

سلام من به چها امام بی حرم

سلام من به مادر شهیده ام 

یا کریم آالله